PLANETA SMUTNEJ KOBIETY

      Mały Książę zwiedzał różne planety, a jedną z nich planeta V449. Kiedy chłopiec ją zobaczył, zdziwił się, ponieważ różniła się ona od innych planet. Była położona na chmurze i miała wokół siebie wieniec z kwiatów. Po chwili zobaczył kolejną planetę tuż obok. Miała kształt róży.

Kiedy ją zobaczył, bardzo się zasmucił, ponieważ przypomniała mu o jego róży, którą zostawił. Kiedy w końcu wylądował, ujrzał wiele zwiędniętych róż. Dopiero po chwili zauważył płaczącą kobietę stojącą nieopodal.

– Co się stało? – zapytał Mały Książę.

– To długa historia – odpowiedziała zasmucona kobieta.

– Mogę posłuchać, chociaż wszyscy znają mnie z zadawania pytań – odpowiedział Mały Książę.

– No dobrze. Czy znasz latarnika? – zapytała kobieta.

– Tak. Znam Latarnika. Gdyby nie to, że jego planeta jest bardzo mała, zostałby moim przyjacielem – dodał złotowłosy bohater.

– Wiesz... Latarnik i ja mieszkaliśmy tu. W dzień pracował, a w zawsze nocy wracał do mnie. Teraz jednak jego planeta obraca się dużo szybciej i w ogóle się nie widujemy – dziewczyna mówiła i płakała jednocześnie.

– Nie martw się. Polecę i namówię Latarnika, żeby zrezygnował z pracy i do ciebie wrócił – powiedział Mały Książę, chcąc pocieszyć kobietę. Ona tylko uśmiechnęła się lekko i pożegnała chłopca. Powiedziała:

– Przekaż mu, że wciąż na niego czekam.

– Dobrze. Żegnaj smutna dziewczyno – powiedział Mały Książę i otarł łzy wzruszenia. Wyruszył w dalszą podróż, aby odnaleźć Latarnika. Dziewczyna patrzyła na odlatującego chłopca, aż jego coraz mniejsza postać w końcu zniknęła jej z oczu.

– Dorośli są dziwni, ale i wzruszający – pomyślał Mały Książę.